Herbigny - Château Porcien 18 km Dag 14

Wat een spontane, vriendelijke en warme vrouw. Na mijn ontbijt met kluntjesmik, nam ik met een stevige hug afscheid. Volgens mij was ik de 1e gast in haar pipowagen, nou, mammalou had in ieder geval heerlijk geslapen. Ik ging vandaag niet door de bossen lopen had ik besloten, de schoenen waren weer droog, de broek weer gewassen en dat wilde ik voorlopig zo houden. Ik liep over een harde weg die even later werd omgeleid door werkzaamheden. Verdorie heb ik weer !!!  Ik ga 't toch proberen. De werklui waren uiterst vriendelijk en voor pelgrims maakte ze graag een uitzondering. Bijna 3000 km lopen en ze dan ook nog terugsturen, nee, dat was niet hun aard. In Justine-Herbigny kwam de route uit 't bos hier weer samen. Och, eigenlijk was het helemaal geen bos maar meer landwegen vandaag. Hier in het dorp was een prachtige muurschildering gemaakt van een pelgrim. Al eerder had ik gezien dat ze de inkom borden van het dorp ondersteboven hebben hangen, waarom dat is, is me niet helemaal duidelijk, een protest misschien.  Boven op een heuvel, ja het gaat nog steeds een beetje glooiend omhoog en omlaag natuurlijk, ben ik maar eens begonnen met het tellen van alle windmolens, want zo ver als ik kon kijken zag ik windmolens in alle windstreken. Bij 200 ben ik maar gestopt maar het zouden er zo maar 300 kunnen zijn geweest. Ring ring, de telefoon, belletje van de mams, altijd leuk even bij te praten. Met haar gaat 't gelukkig ook goed. Het laatste stuk nam ik toch maar de weg tussen de landerijen waar de paden droog waren. Ik was benieuwd wat die donkere wolken gingen doen die ik aan zag komen drijven, maar gelukkig hield ik het droog. In Chateau-Porcien dacht ik even bij de Mairie (gemeentehuis) binnen te lopen voor de pelgrimsherberg waar ik graag zou willen  overnachten. Gesloten !!!  Op internet stond dat hij om 14.00uur  open zou gaan, dat was het toch al geweest. Ik wist wel waar de pelgrimsherberg was en liep alvast die kant op, terug komen kon ik nog altijd. Er zal vast wel een briefje op de deur hangen wat ik moest doen. Nee, nada, noppes. Dan maar heel opzichtig aanwezig zijn. Door alle ramen kijken, nogmaals de deur proberen, en voila.  Er kwam een jonge vrouw aanlopen die wist wat te doen. Was dit toeval dat zij hier nu net voorbij kwam ?  Ze was werkzaam bij de plaatselijke supermarkt en daar moest ik de code van de deur gaan halen en € 10,00 dokken. Zo zie je maar, merci mademoiselle. Bij de carefour was alles snel geregeld, tientje betalen en voila Beum kon weer eens douchen na twee dagen. Och, ik heb nog geen mensen hun neus op zien halen, ook de caissière van de supermarkt niet. Er was nog niemand in de herberg aanwezig, in het logboek stond wel dat hier 2 dagen geleden nog 2 Hollanders hadden geslapen. Mooie herberg met 8 bedden, keuken met fornuis, magnetron en een grote douche. Om 16.30 uur hoorde ik iemand een poging doen om binnen te komen met de code. Ik deed open en er stonden 2 pelgrims voor de deur, Berlinda en Annemieke uit N-H. Even later kwam Pim ( mij bekend van Rocroi ) ook aankloppen. Gezellig met z'n viertjes. Nu nog even terug naar de buurtsuper voor mijn avondeten. De dames besloten bij de overbuur te gaan dineren en ik sloot er een uurtje later ook aan voor een biertje. Om 21.30 uur lag iedereen op een oor. Moe maar voldaan.