Aubigny les P - Wasigny 29 km Dag 13

Heb heerlijk geslapen in mijn eentje onder een dik dekbed. Meestel 8 uur op en 9 uur weg. Sleutel terug in het kluisje en Voila. Het zag grijs en het kon zo gaan regenen, paraplu bij de hand. Ik heb niet op de radar gekeken, ik wilde niet weten hoeveel regen er vandaag aan zat te komen. Mooi is, dat op de boeren-bospaden de koeien me tegenmoet lopen in de wei. Prachtig landschap hier. Maar ik had te vroeg gejuigd,  het was door de regen van de afgelopen dagen vreselijk nat geworden in de bossen, glad en vreselijk vies. 1 km per uur schoot ik op enkele  plaatsen op, het was soms afschuwelijk afzien. Mijn benen werden zwaarder en zwaarder. En plons, daar kwam het onvermijdelijke, met 13kg op je rug is er dan geen houden meer aan. Ik zat helemaal onder maar moest door, ik kon hier niet blijven staan. In Signy l'abbaye lag een supermarkt. Onder de modder of niet, ik moest even wat suikers halen. Terug op de route stuurde het pad me opnieuw de bossen in, had ik de grote weg maar genomen want het werd weer heel erg drassig. Op een kruising in het modderbos kwam ik een stel tegen die Engels spraken. Ze waren onderweg met hun kinderen en de ezel. Hun deerde het niet zo begreep ik, de kinderen zaten hoog en droog. Ja, nu maar hopen dat de ezel overeind blijft. Weer terug in de bewoonde wereld was ik opgelucht maar zag er niet uit. In Lalobbe was een Welkom To My Garden gastgezin maar ik vond het te koud voor in de tent. Hopelijk vond ik wat warmers in Wasigny met nog 6 km. Ik kwam het dorp binnen en er was niks, geen restaurant,  geen bar, geen bakker en geen overnachtingsplek. In de open markthal ging ik even googlen en vond chez Petra, b&b. 10 min lopen nog. In de tuin was haar zus Yvonne aan het werk, Petra werd gebeld. Helaas had ze geen plek vanavond.  Wil je een kop thee vroeg Yvonne, je ziet zo koud en moe. Petra kwam thuis toen ik nog aan de thee zat en ging voor me bellen. Ze vond een leuk plekje op 10 min lopen, ze liep even met me mee met haar 2 bouviers. Waar ik nu terecht kwam, de hemelpoort ging voor me open. Bedankt Petra  en was stiekem blij dat ze geen plek had gehad. De vrij excentrieke vrouw met de mooie Italiaans naam Tysclélia heette me hartelijk welkom. Hier had ik niet aan durven dromen een uur geleden. Een pracht van een pipowagen, een heerlijk bed, ze deed de was voor me en morgen zou alles weer schoon zijn, ik kreeg na 1 uur al een warme maaltijd voorgeschoteld, kip, aardappel, mayonaise, water, pudding, halve fles wijn, wat een pracht mens. Maar wat gaat me dit grapje kosten. Och, zei ze, kijk maar wat je kunt missen. Dit heb ik graag voor je gedaan. Morgenvroeg is je broek weer schoon. Fijne avond. Ik moest mijn mond met de hand dichtmaken want die bleef van verbazing gewoon open staan.