Dag 71 Puente la Reina / Estella 23 km

Wat is er toch met die Brazilianen, Aquila was al de hele nacht in de weer, nu Maria die bij mij slaapt, ga gewoon lekker slapen tot 05.45 uur, opstaan, ontbijtje, na 06.00 uur in de schoenen. Kopje koffie aan de bar, en weer de prachtige morgen in. Fijn die ochtende met die nevel tegen de bergen, nieuwe dag ' nieuwe kansen. Het was al behoorlijk drukkend, dus dat beloofd wat voor vandaag, Al gauw was er een prachtig uitzicht met op de heuvel het dorpje Cirauqui, hier was wat te eten en werd het wat drukker, hey daar zijn Cynthia en pa ook weer, en Eveline uit New-Seeland met haar kiwi mascotte. De kopgroep werd steeds dunner, te hard van stapel lopen en dan wordt het te warm. Er lopen veel slakken over de paden, met of zonder huis op hun rug, leuk, net pelgrims , er zijn er die met hun huis op hun rug lopen maar er zijn ook luxe pelgrims, naaktslakken. Bij de pelgrimsbar in Lorca kwam ik mijn Slowaakse vrienden tegen, hartelijke ontvangst, cola gedronken en ben de rest met hun over gelopen, met Jan vooral, spreekt het beste Engels. Wat is dat toch met mij, ben nadat ik vorig jaar thuis ben komen te zitten veel emotioneler geworden, kan gewoon tijdens een intens gesprek zo geraakt worden, voor die tijd raakte mij dat lang niet zo, was toch geen mietje, maar das allemaal veranderd, Paul de Slowaak komt ook uit een Burn-Out, heeft hetzelfde, veel emotioneler betrokken bij veel dingen, of zou t komen dat ik de camino loop en veel verhalen hoor, dat ik betrokken raak met mensen met een bijzonder leven of ziek zijn, dat ik me mag prijzen met het leven dat ik mag hebben zoals het verloopt, dat ik God op mijn knietjes dankbaar mag zijn dit te kunnen doen. Ja, ik denk wel eens, dat ik blij ben uit die cirkel te zijn uitgebroken, misschien moest het zo zijn. Nog zo'n bijzonder geval : heb veel gepraat met Jan de laatste dagen, mijn vertrekdag, 2 april, de verjaardag van mijn pap, blijkt ook de geboortedag van Jan zijn vrouw te zijn...!!!....
Weinig beschutting tegen de zon vandaag, dus niet teveel treuzelen, t liefste doorlopen, het waren er 23 vandaag, was nog te doen, landschap was op een paar pittige klimmers vrij vlak, korenvelden, met wat leuke dorpjes, ook weer een oude Romeinse weg gehad, waar ik er in Frankrijk heel veel van gehad heb, hier stond ook nog een half afgebrokkelde brug uit die tijd. Het eindstation vandaag was Estella, maar t was toch pas 11.20 uur, zo vroeg pas ??? Met de mannen in beraad wat te doen, doorlopen , zou dan nog 9 km zijn, en het wordt steeds warmer, ik besloot uiteindelijk te blijven, waarna de mannen ook het besluit namen te blijven, Eveline sloot zich bij ons aan, refuge zoeken, waren er genoeg, maar was pas om 13.00 open, er zaten er al meer te wachten, zij zouden op onze spullen passen, konden wij naar de stad een biertje doen. Tijdens het inschrijven kregen we een sangria van het huis. 30 bedden, het was zo vol, veelal jongeren over de hele wereld , trof hier ook weer de Spanjaard waar ik de Pyreneeën mee over was gestoken, hij herkende me direct als de woman how was comming from the Netherlands, leuke man , maar versta er geen moer van. Meiden gaan direct op bed liggen, ik douche , dat heb ik dan maar gedaan, de tape van mijn tenen is helemaal gesmolten, wat een plakzooi in die sok. En zonder tape gaat het niet, straks maar weer opnieuw doen. Merk dat ik veel in tegenwoordige en verleden tijd schrijf, soms schrijf ik al overdag een stuk, als het heet is niet, dan beter doorlopen, ik zit nu in de tuin, stukje schaduw, ieder op zich, we kunnen hier eten, 20.00 uur, beetje laat, weet nog niet wat ik ga doen, nu even niks, lezen/ muziekje luisteren. Het is vanaf dit punt nog 665 km naar Santiago, het voelt verschrikkelijk, en niet omdat het nog zo ver is. Om 16.00 uur nog even naar de stad gelopen, trof hier nog veel bekende van dagen eerder, met Ank uit Nederland, wonend in Frankrijk gegeten, zei vertelde mij dat ze een vrouw uit Nederland had ontmoet die Bea zocht, ze liep al een tijdje achter mij aan, vanuit Nederland, en heeft overal de gastenboeken gelezen natuurlijk in de herbergen, komt ze met aanlopen, dat is dus Marie uit Nederland vertrokken op 23 maart, ik was haar al een paar dagen voorbij gelopen maar wist ik veel die dat was. Terug in de refuge, trof ik iedereen aan t eten, ik had al gegeten met Ank. Heb de avond afgesloten met gezellig buiten zitten met de pelgrims, wat gitaarmuziek, 22.00 uur ging het licht uit. Later.