Dag 9 Commanster - Ouren 28 km

Graaf Roland lag nog in bed vanmorgen bij mijn vertrek, bedankt Graaf, ook voor de heerlijke biertjes. Ik had me vannacht toch maar dik aangetrokken, alles uit mijn kleerkast kon tenslotte aan, ik hield het bij de legging, 2 p sokken, en 2 truien, en het ging net. Heb niet veel ontbijt bij me,  2 crackers was het voor nu.  Mijn eerste foto die ik vanmorgen heb genomen was een schaduw van mij, warempel de zon scheen. En na een tijdje zag ik dat zelfs de schoenen aan het drogen waren, die hebben het voor hun kiezen gehad de afgelopen dagen. Hier in dit gebied van België praten ze allemaal Duits, ook nog gewoon plat net zoals wij in Kapél. De straatnamen zijn ook in het Duits. Ik moest stoppen voor overstekend vee en voor de rest was het prachtig, genieten hier, is ook niet meer zo stijl als voorheen. Ik trof een vrouw aan de wandel, ze vroeg waar de reis naartoe ging, maar bij het horen van mijn bestemming dacht ik dat ze onwel werd. Ruikt lekker hier vooral de brem staat er mooi geel bij, totdat ik een vrachtwagen moest laten passeren, de reuk was weg, de stank bleef wel 5 min in mijn neusgaten hangen, dat was de kadaver ophaalwagen. Er ligt niks op de route aan eten, zelfs geen bakker, dit wordt nog een hele klus, ik heb nog wat crackers, servelaat worstje en een reep puur. That's it. En vandaag ziet het er niet naar uit dat er nog iets komt. Maar toch, om 14 uur, bij het vragen naar enig voedsel, komt er een bakkerij op mijn pad, jippy, direct maar royaal ingeslagen, kon wel wat op na 2 crackers van vanmorgen, en een cola, drink ik nooit, maar geeft een flinke boost.  Geluk dit, normaal zijn deze winkels op maandag ook nog gesloten. Nog wat mensen ontmoet onderweg, zoals een Maastrichts stel die hier met hun hond aan de wandel waren, pa & ma op het muurtje, en dit alles in het Duits plat. De laatste km's trokken toch nog vies omhoog, ik was blij dat ik in Ouren was gearriveerd om 17.15 uur, de dag was lang maar mooi, en perfect wandelweer, vanmiddag was er geen zon meer. Bij aankomst werd ik hartelijk gegroet door Janet van Camping Internationale, zij was op de hoogte dat ik een dezer dagen aan zou komen wandelen, vrouw met rugzak en lang blond haar, het liefst behoorlijk in het zweet. Hier in Ouren op de camping hebben Siem en Jacqueline een buitenverblijf, dit zijn vrienden van mijn zus Peet, en boden mij dit aan. Dat is toch thuis komen na een paar dagen overleven.        Luister :   lekker bed, warme douche, biertjes koud  en een volle koelkast, ik kon nemen wat ik wou, en een paar mooie geschreven kaarten als welkom, wat is het leven dan toch weer heerlijk. Siem & Jacqueline,  ik ga er vanavond een van jullie op jullie drinken.   PROOST, en hartstikke bedankt.