Dag 89 Villafranca del Bierzo / Las Herrerias 23 km

Na een heerlijk uitgebreid ontbijt, was het de vraag of ik de hoes en cape aan moest, het dreigde, maar een besluit om het niet te doen, werd al vrij snel in actie te komen, en mij in het plastic te wikkelen. Zoals ik gisteren al schreef zouden we de variant nemen, de ,, Camino Duro ,, voor gevorderden. Net over de brug zagen we de hele stoet Spaanse jongeren aankomen, wij de stijle helling op, pittig maar goed te doen. Onder ons in het dal liep de camino route, helemaal langs een autoweg. Jammer dat het niet z'n heel mooi weer was, maar het uitzicht was buitengewoon prachtig, zeker de moeite waard dat ik mee ben gegaan. Heel erg druk was het niet, heb buiten ons maar drie andere pelgrims gezien. Boven op de berg stonden allemaal kastanjebomen, tijdens de afdaling zag je de vele pelgrims beneden langs de weg lopen.Trof ik, bijna beneden, Tina uit Finland, Rijk was achter me, en zat ergens aan de koffie. Ik heb met Tina beneden wat gedronken, maar kreeg het al snel koud, was helemaal bezweet in die regenjas. Pessimisten lopen altijd in een regenjas, optimisten worden nat, ik deed het beide. Ik liep alleen door. Passeerde een paar dorpjes waar niet echt veel feest was ivm de regen. Rond 12.00 uur ging ik op zoek naar een lunch, niet echt uitnodigend die restaurants, in Vega de Valcarce na 19 km, zag ik eigenlijk ook niks wat me aanstond en besloot weer heerlijk op de Franse tour te gaan, kocht bij de Appie een paar broodjes, worst, sardines en zocht een plekje op waar ik heerlijk kon soppen, de pelgrims liepen voorbij, maar er bleven er ook een hoop hier slapen zeg ik. Nee, ik ging nog even verder, km of 7, dan zou ik kijken wat er voor mogelijkheden waren. Galicie is prachtig, veel groen, deed me weer denken aan Frankrijk. Het begon weer wat te regenen, en ik besloot in het dorp Les Herrerias te kijken voor een Albergue. Vooraan in het dorpje was een atelier waar ook wat bekende jeugd stond, je kon hier een art stempel laten maken voor in je paspoort, wel een leuk idee, ik liep door en keek tegen een Albergue een, was t inmiddels zat, was toe aan een warme douche. Het zag er goed uit, met ontbijt, tijdens de betaling aan de receptie kreeg ik van Rijk door dat hij ook ergens onderdak had gevonden via de app, dan zien we ons wel weer ergens de komende dag/dagen. De jongedame leidde me na betaling door naar de kamer, 1 persoon was al ingeschreven , nee hoor, kan niet waar zijn, zit Rijk op een van de bedden, hij is toch ver achter me??? We waren allebei heel verbaasd, hij dacht ook dat ik ver voor hem zou lopen. Toeval bestaat niet, heb dit op deze manier ook al 4 keer gehad met de mannen uit Slowakije, een tijdje geleden. We hebben samen de was op een hoop gegooid en deze voor een paar euro laten wassen en drogen, kan het er weer even mee door. De groep jongeren is al voorbij hier, dus die zitten morgen voor ons. Deze albergue wordt gerund door een Nederlandse vrouw en haar man, en ziet er allemaal perfect en nieuw uit. Het heet Casa Lixa, de ezel van het dorp heet zo, in het restaurant staat een potje, je kunt voor de ezel doneren, zie foto. Op de schouw hier staan Nederlandse klompen. Ik ben blij dat ik hier ben, maar ik ben ook een beetje bedroeft dat ik hier ben, het is beter een beetje te reizen dan om aan te komen, en het aankomen komt steeds dichterbij. Maar het is altijd nog mogelijk om mijn doel te bereiken via een omweg, welk doel , welke omweg, we zullen het zien. Het is nu laat in de middag en droog, zelfs de lucht is weer een beetje blauw. Ik ben op de was aan het wachten, zodat we weer wat aan kunnen trekken en naar beneden kunnen gaan. Later aan de open haard kwamen er nog wat jonge Amerikanen bijzitten, geen pelgrims, ze waren hier in het dorp verzeild geraakt en deden een workshop in art, veel pelgrims gaan we hier niet zien vanavond. Lekker soepje gegeten vanavond, was eens wat anders dan wat we steeds kregen. Hierna nog even een wandeling in het dorp gemaakt, langs geweest bij de art- shop van de Amerikanen, die stempel kreeg ik niet, die moest ik zelf in mijn paspoort schilderen, en zo geschiedde. Het was nog fris, maar morgen zou het toch echt beter worden. We zullen zien. Morgen ook de laatste berg die we te nemen hebben, maar t is formaat Pyreneeën, ben er klaar voor. Later.