Dag 56 Santhià - Vercelli 30 km

Ik zag Veronique al voorzichtig haar spullen bij elkaar pakken en ik besloot om een half uur later ook maar de voeten langs het bed te zetten, eerst even luchten hier, erg benauwd. Om 07.30uur liepen we ons ontbijtje te zoeken, maar de bakker was nog niet geweest en ik mocht de croissant van gisteren gratis hebben. De dag zou net als gisteren niet bijster interessant worden, heet en verstand uitschakelen dus als het lukt. Nog niet zo heel lang de stad uit kwamen we al in de rijstvelden van Italië, betekend dat er vanaf nu de muggen op je afkomen, wel de povlakte geheten. Ik zag gisterenavond dat Veronique al bij de apotheek was geweest, ze zat helemaal onder de hitte bultjes en flinke grote muggebulten, waw laat ik hopen dat ik dit niet ga oplopen, Bruno heeft ook vreselijk lekker bloed, ik normaal iets minder maar laat ik eerst maar eens afwachten, deze Italiaanse muggen mogen me misschien wél.  Lange eindeloze wegen door de rijstvelden, nog geen mug gezien maar wel heel veel libelle. In het 1e dorp hebben we een lekkere koude cola gedronken, hier was een prachtige kerk. In de rijstvelden werd gewerkt door Aziatische vrouwen, ze vonden het prachtig om op de foto te mogen, lijkt wel of ik in Vietnam loop. We liepen een Italiaanse pelgrim voorbij, lekker op haar gemakkie. In een, wat vroeger een geweldig gehucht moet zijn geweest, stond toch nog wel veel overeind en ik vond het prachtig, volgens mij woonde hier de Aziatische vrouwen en een oud mannetje verder niemand, we vroegen hem om wat water, hij wees ons naar een bron om de hoek, grazie signore. In het enige restaurant op de route hebben we wat gegeten, helaas was het eten niet lekker en voelde we ons helemaal niet welkom, weg hier. Hier stond wel een etappemeter van alle etappes die nog komen gaan tot Rome. Ik zou in Vercelli overnachten in een pelgrimsherberg en Bruno ging naar huis. We hebben ons voor het eerst ontmoet in Frankrijk, Pontarlier en op een páár dagen na hebben we steeds samen gelopen. Maar zijn vakantie zit erop en de rest naar Rome loopt hij het volgend jaar in etappes, nu weer alleen verder dus. In de herberg sliep ik weer op een kamer met Veronique van afgelopen nacht, we kunnen niet communiceren das wel jammer. Na mijn was en douche begon het heel erg hard te stormen, ik zag het al aankomen toen ik de stad binnenliep, ik op tijd binnen dus. Ik zat toevallig buiten en moest alles wat weg vloog gauw naar binnen halen. Hier kan ik ook koken dus ik liep even naar de super 400mt verderop. Natuurlijk ook even een terrasje erbij, de stad is prachtig en na 17.00 uur begint het stadsleven hier, terrassen gaan open, op plaatsen wordt muziek gespeeld, nu op zaterdagavond zijn om 19.00 uur de winkels nog open, erg gezellig. Bij terugkomst kreeg ik te horen dat, alles wat in de keuken en koelkast stond kon ik gebruiken, ja makker dat had je eerder moeten zeggen, te laat nu. Wat een groot verschil met de herbergen, soms redelijk aan de prijs € 20,=  met niks erbij, en deze met alles erop en eraan voor € 10,=  ik kon zelfs een gratis wasmachine draaien en drogen, waar kom je dat tegen. Veronique kwam ook in de keuken zitten, ze spreekt gewoon steeds Frans tegen me, doet geen enkele moeite om eens iets op te zoeken op Translate, erg ongemakkelijk dit. Ik nam er een wijntje bij, deze stonden er toch genoeg, saluti.