Dag 41 Pontarlier - les-hopitaux-neufs 22 km

Werd me al eens gevraagd hoe het met mijn scheenbeen gaat ? Heb dit bewust wat op de achtergrond gelaten want er waren goede en toch nog steeds mindere dagen. Gelukkig nemen de goede dagen steeds meer de overhand, thanks God. Want destijds in en rondom Charmes zag ik het niet meer zitten, dacht echt dat het einde naderbij was. Maar ik moet nog wel steeds goed oppassen, smeren en met soms nog een pilletje kom ik er wel.  Bij het ontbijt zaten vanmorgen allerlei pelgrims, maar allemaal met een ander doel en bestemming. Leen uit België gaat alle kerken af en speelt waar mogelijk op het orgel, dit is haar doel en haar werk. Het was droog en dat zou het blijven vandaag, eindelijk. Na een broodje voor onderweg bij de bakker, de sporen eronder en Pontarlier achter me latend de bergen weer in. Het was jammer genoeg wel weer verschrikkelijk glad en modderig, over het eerste stuk heb ik zeker 2 uur gedaan, het zijn geen nog 5 km geweest, en ik wist ineens wat ik wilde worden als ik terug ben, ballerina, ben er een kei in geworden. Ik zag voetstappen in de klei, en de markering stond aangegeven anders zou ik echt gedacht hebben dat ik helemaal fout zou zitten. Ik vond een heel leuk tegeltje met een mooie tekst, helaas te zwaar om mee te nemen, leisteen. Boven krijg ik dan toch eindelijk loon naar werken, een prachtig kasteel, Chateau de Joux, op ooghoogte. Toch waren de wolken dreigend maar het bleef tot nu toe droog, de zon kwam er zelfs af en toe door. Wat heb ik nog meer gezien / beleefd vandaag : een groot transport van een treinstel, erg spectaculair mag ik wel zeggen, een vuurtje midden in het bos waar geen mens te zien was ( heel vreemd), een café/restaurant wat zelfs open was en waar je zelfs kon eten na 14.00 uur, moet toch niet gekker worden, hier met een leuk stel een fijn gesprek gehad. Dit was een skioord met grote restaurants en winkels voor de wintersporters. Bij een huis zag ik zelfs een tegeltje aan de gevel hangen van Santiago, en de drank absint komt uit deze omgeving, de Jura, dit dronk Vincent van Goch ook graag. Bijna aangekomen bij mijn bestemming zag ik nog ergens een Gite de etappe maar deze zat vol, dan maar doorlopen naar de camping, dit was het enige op deze afstand, 22 km gelopen in 6,5 uur, dit zijn toch tijden op het rechte eind loop ik er makkelijk dik over de 30 km maar gaat hier echt niet lukken, het lichaam zegt dan ook het is tijd om te kappen, met een hoogte vandaag gelopen van 900 mt. Op de camping trof ik een Fransman die ook in de Jeugdherberg sliep afgelopen nacht en met een kar loopt. Na een douche ben ik in de bar gaan zitten, ik vind campings best gezellig, mits er geen kinderen of tokkies aanwezig zijn. Je treft veel meer mensen dan in een hotel. Hier kwam de Fransman weer bij me zitten, we hebben nog een paar uurtjes fijn gepraat in het Engels, deze man, Bruno,( waar heb ik die naam eerder gehoord ) is vandaag pas weer begonnen na zijn tocht vorig jaar ivm corona heeft moeten afbreken.