Dag 78 San Quirico - Radicofani 31 km

Het fijnste en gezondste voor mij is toch wel beginnen met een ontbijtje, maar vandaag waren we duidelijk te vroeg voor iets eetbaars. Het is zondag en een feestdag in Italië, vandaag is het Ferragosto, bij ons heet dat Hemelvaart. Het was nog pikkedonker toen we om 05.00 uur aanliepen, en het was soms weer even zoeken met de zaklamp. We hebben even geen keus om dan maar door te lopen naar Bagno Vegnoni waar vast wel wat te ontbijten is, dit na 5 km lopen, maar nee, hier was ook nog niks open, dit was hier een kuuroord en alles sliep nog, zouden we nog wat krijgen voordat we Radicofani over 31 km zouden bereiken, laat ik het hopen, mijn lijf moet eten als het inspanning verricht, ik kan niet alleen op water lopen, mijn maag blijft roepen. In dit kuuroord zouden we de eerste brug moeten nemen  maar die was chioso, geen brug dus !! Wij al zoekend naar de juiste richting kwam er net een carabinierie (politie) langs gereden, Paola weet dan wel hoe dat werkt, de brug was inderdaad afgesloten en we besloten de fietsroute een stuk te nemen, dit betekend dus asfaltweg, maar gelukkig was het heel rustig op de weg. Na een km of 13 was er toch een wegcafé open, wat een geluk dit,  want ik moest inmiddels wel eens wat hebben. Wat gebak en een glas melk meer was er niet, hierna weer snel verder, we mochten niet te veel treuzelen dan was het vroeg opstaan voor niks geweest. Vandaag ga ik dan de 2000 km grens over en de dames wilde hier iets leuks van maken, ik moest aangeven wanneer het ongeveer zover zou zijn. Op een plaats waar genoeg keien lagen, werd op de weg 2000 ,,geschreven,, . Wel een momentje om even bij stil te staan, en er zou een foto gemaakt worden om dit te vereeuwigen, ook de dames moeten mee op de foto, mede door hen heb ik het toch maar gehaald, en nu nog de laatste kilometers, we gaan het halen, hun bijna 200, dat is een nulletje minder, maar wat maakt het uit, zij hebben toch ook maar met mij de hitte getrotseerd, en ik ben ze heel erg dankbaar dat ze het niet erg vinden dat ik toch met ze mee mag liften. Weer mooie foto's genomen van de opkomende zon hier in Toscane, morgen gaan we de provincie Lazio, waarvan Rome de hoofdstad is in. Radicofani zag ik al van ver liggen, het kasteel boven op de berg, maar hij kwam gelukkig steeds dichterbij. Ergens was er een riviertje met niet heel  veel water, en ik besloot hier even mijn voeten in af te koelen, heerlijk dit. Bij een autoweg waar we de VF weer moesten nemen die over ging in een smal pad, zat het vol met slakken, op de palen, de vangrail en velen struiken zaten bomvol, heel apart dit. De toren van Radicofani stond fier maar we konden hem nog lang niet aanraken. De temperatuur was weer gestegen tot midden 30 en het laatste stuk was natuurlijk weer behoorlijk stijl. Ik was boven en besloot op een muur even te wachten op de vrouwen alvorens een bar te zoeken. Jongens wat was die pils weer lekker, en natuurlijk weer hartstikke verdient. Stefan de Belg kwam ook aanlopen, helemaal kapot en had nog geen slaapplaats, om 15.00 uur konden wij ons melden bij onze hostel en loop maar met ons mee, misschien is er nog wel plek. We sliepen nu op een zaal met 20 bedden waarvan er nog eenzelfde een etage hoger was, plek zat dus en nog lang niet vol. Zo te zien was iedereen een beetje brak, want een uurtje later lag bijna iedereen op bed te slapen of te luieren en ook hier was het bloedheet. Om 18.00 uur kwamen Salvatore en Daniël binnenlopen, ze zijn de hele dag onder de bloedhete zon geweest. Natuurlijk ook even het dorpje bezichtigen, maar de toren die van ver te zien was ligt me toch nog net te hoog en te stijl de heuvel op dus hier pas ik voor vandaag, misschien moet ik hier ooit nog eens voor terug komen, heeft ook een entree prijs schijnt. Op het dorpsplein en het park was het heel gezellig, ook hier was weer muziek, wat is Italië toch gezellig.