Dag 64 Orthez / Sauveterre-de-Bearn 23 km

Eugène, Bon Camino. Ja Petra en Louis, das inderdaad Hôtel de la Lune, prachtig verblijf. Om 05.00 uur was er al rumoer in Hotel la Lune, de Duitser is al zijn rugzak een het inpakken, op dit tijdstip, help !!! Ben tegen 7 uur ook maar opgestaan, was benieuwd hoe het met mijn voet zou gaan, het bleek goed gelukkig. Was om 07.45 uur in de benen, nog even wat door Orthez gewandeld want meer dan de pharmacie heb ik gister niet gezien. Mooie stad, fijne rivier, maar al gauw liet ik het stadje achter me, en had er zelfs weer zin in vandaag. Mooie natuur, mooie dorpjes, na drie uurtjes lopen kom ik bij een klein dorpje, er was een kerkje waar je zelf een stempel in je paspoort kon zetten, er was ook een pelgrimsboek als je wilde kon je hier wat informatie kwijt of zoiets , een vooruitlopende bekende pelgrim had hier een berichtje voor mij echter gelaten, erg leuk, dit was in L'Hôpital-d'Orion, waar ook een levensgrote pelgrim langs de weg stond. Het was enkele keren flink overleven vandaag, een hele stijle helling kwam op mijn pad, en na de afgelopen dagen de vele regen die gevallen was, en de kleigrond, maakte het spiegelglad, en gevaarlijk, bijna onbegaanbaar pad zonder stokken. Ik zag de wieltjes van Guy zijn karretje, hij met zijn sandalen en kar en witte sokken, nou chapeau hoor, petje af, voor mij met stokken al een hele klim, Rijk leest mijn blog, ze zijn nog samen denk ik, hij zal Guy wel een schouderklopje geven van mij. Kom ik boven op de helling, modder tot achter mijn oren, dacht tijd voor een boterham, tijdens mijn zit viel mijn blik tussen de struiken, zal toch niet waar zijn, wat er toen door mij heen ging, ja hoor Jaqualine en Hay, ik zag ze, kippevel, ik kon ineens geen boterham meer door mijn keel krijgen, de Pyreneeën, geweldig wat een euforie, ik kan gewoon niet beschrijven wat er op dat moment door me heen ging, dikke kippevel ???? Een hele stal met kippen kan ik je vertellen, ik had werkelijk niet gedacht dat dit er zo insloeg bij mij. Gisterenmiddag bij aankomst lag ik op bed van emotie bijna te janken hoe nu verder met die poot. En een dag later maak ik een van de mooiste dagen van mijn leven mee. Kom kom Beum, je hebt toch wel meer bergketens gezien in je leven, ja natuurlijk heb ik dat, maar dit was zo bijzonder, ik loop nu méér dan 2 maanden, en dan zie je ze ineens liggen, denk niet dat Santiago hier overheen kan. FAN-TAS-TISCH. Kan helaas op dit ogenblik geen hele fijne foto's maken, uitzicht wordt wat belemmerd door bomen, maar na
wat te zijn bij gekomen, en het kippevel wat bijgetrokken was, kreeg ik nog eens z'n stijl modderpad naar boven, kunst en vliegwerk, hier overeind blijven was echt een kunst zonder stokken, maar is gelukt, schoenen zien er niet uit, maar ik kom zo boven en dan krijg ik weer dat prachtige uitzicht over de Pyreneeën. Maar helaas, er stonden op die top allemaal bomen, dat was jammer, morgen ga ik er véél mooie foto's van maken, gaat vandaag niet meer lukken, ik loop hiervoor te laag nu. Later op de harde weg komt er een pelgrimsfietser voorbij, een Duitser, ja normaalste zaak van de wereld dat ik Duits spreek, hij was onderweg en kwam uit Keulen. In Andrein even lekker bij de Mairie in het gras gelegen, waar een kind met een drone aan het spelen was. Nog kilometertje of 4 te gaan, maar de verrassing kwam nog een keer, op het einde, Sauveterre-de-Béarn waar ik zou slapen was adembenemend en lag op een hoge heuvel met pittige trap, van hieruit zijn de Pyreneeën prachtig te zien, en het weertje was goed, wat doet een pelgrim dan als zij bij de finisch is. Juist een gezellig terras opzoeken. Heerlijk biertje, hier even gevraagd waar de Gite was. Na een half uurtje de Gite opgezocht, het was een leuke Engelse dame, dus qua praten weer prima te doen, het huis stond te koop, ik mocht een bod doen, maar onder de 4 ton was niet mogelijk. De Duitser ligt natuurlijk in zijn nest tot n uur of 6, straks even kijken of ik van hem af kan komen morgen, in mijn route boekje, wat de afstanden voor morgen zullen zijn. Hij praat al in ,,we,, en ,, ons,, vorm, dat moet ik voor zijn, ,,we,, gaan niet veel meer samen doen. Na de douche, met Nina samen een kopje thee gedronken, ja echt Engels hé, hierna het dorp ingelopen voor wat foto's, prachtig, maar niks te doen, enkel een verdwaalde toerist nog, het terras was toe, niks te eten, nada noppes. Dan mocht ik me weer melden bij Nina zei ze, dan zou ze wat voor me klaar maken, erg aardig van haar, Manuel mocht ook aanschuiven, wat een aardige vrouw, en de prijs, een lachertje. Met mijn voet gaat t redelijk. Later.