Dag 63 Fiorenzuola - Costamezzana 35 km

Zo zeg, de Italiaanse mannen hadden het snel begrepen, de routine zat er nu al in, ze stonden al eerder op straat dan ik, ik moest nog eerst mijn beker yoghurt opeten. Lekker vroeg weer vanmorgen en toch alweer zo warm. Mooi die opkomende zon, die zie ik thuis altijd veel later. De mannen werden al snel door mij ingehaald, hun tempo lag veel lager en Angelo was nog op zijn kamer. Weer niet veel bijzonders vanmorgen ook niet met deze prachtige zon. Veel blaffende honden, hier wen ik niet aan, en dus gewoon maar lopen. De huizen hier zijn voor het merendeel beveiligd met hekwerk, bijna allemaal, en dan ook nog een hond op het erf of camera, niks weg te halen hier. Ik zag weer een dode slang liggen, een tractor uit de oudheid, en toen ging mijn borstgesp van de rugzak eraf, verdomme ik zit later op de dag ook steeds aan mijn rugzak te trekken en te versleutelen, hij zit niet meer lekker, ik kan bijvullen wat ik wil ik ben teveel afgevallen. Tijdens mijn reparatiepoging stond Angelo naast me, hij heeft het een beetje provisorisch met een veter vastgezet, die ik mee had. Na een hete en stevige loop kwamen we aan in de stad Fidenza, heet en bezweet nam ik plaats op een bank in de schaduw. Angelo had hier een hotel gereserveerd en die waren erg aan de prijs, de jeugdhostel was gesloten in verband met covid. Wat nu? Ik zat bij de Kathedraal op het terras een cola te drinken en het was pas 12.00 uur, Angelo ging de hele middag op bed liggen, lopen in de hete stad had ik ook niet z'n trek in dus ik liep door naar de plaats waar we het gisteren over hadden, costamezzana, 10 km nog, waar hopelijk wel een hostel open is. Graag zou ik mijn tent naar huis sturen maar nu tussen 12.00 en 14.00 uur is de post gesloten, dan nog maar even meenemen. Onderweg stond er een km paal van de afstanden van/naar en hoelang nog. Hier stond Rome op met 641km, dat schiet dus al aardig op. In dit gebied zijn maandag hagelstenen zo groot als tennisballen gevallen, wel te zien aan de maïs en er waren wat dakpannen gesneuveld. Ik liep nu wat langzamer, nam wat meer pauzes en kwam na 35 km aan in het mooie dorp op de heuvel, want hier zijn er heuvels die het landschap een mooi en ander uitzicht geven. Vanaf nu gaat het ook zwaarder worden er moet weer geklommen worden. Maar dat is het allemaal waard, Toscane duurt nog een paar dagen. Ik liep maar naar het café want bij de pelgrimshostel was niks loos, helemaal toe, met ,,gesloten,, op de deur, prachtig, heb ik weer. Bij het café zat een klant die zei dat het hier om 16.00 uur open ging, dan wachten we toch nog even. De uitbater was een alleraardige man, Olivier, die direct voor mij ging bellen tijden het consumeren van een heerlijke pils. Hij had een boek van Riet en Guus Wesselink die hier waren in 2014 en een boek schreven met Olivier vermeld als topgast en een foto erin. Ik kon terecht bij een hostel achter de kerk, top locatie met alles erop en eraan, zelfs een voet-massagebadje. Wassen, douchen, de gebruikelijke dingen, krijg ik een belletje van mijn zus Peet, gezellig, ja hier alles naar wens. Ook kwamen even later de 2 Italiaanse mannen aanlopen, helemaal aan de pin. Bijna 12 uur onderweg geweest, ja jongens, het was me het dagje wel hé? Ik zat nog in de prachtige tuin met de hond en genoot volop, wat is het heerlijk hier, ben blij dat ik geen duur hotel heb gepakt in Fidenza en mijn gevoel heb gevolgd. Met ons drieën gegeten in het restaurant en weer een gesprek over, waar morgen naartoe want het wordt nu steeds zwaarder, ik zit overmorgen boven de 1000 meter, en dat met deze hitte.