Dag 46 Flavignac / La Coquille 24 km

Geen ontbijt vanmorgen, dus weer een bezoek aan de plaatselijke bakker die gelukkig wel open was. Het raam vanmorgen open gezet, ik hoef niet te vermelden hoe het ruikt met vier mensen op z'n kleine kamer smorgens, maar ik moest het raam toch weer direct sluiten, de hond stond al met zijn voorpoten op de vensterbank. Het was nat vandaag.
Na een broodje en koffie in het dorp, allen voorzien van cape en ik mijn plu. Ben er toch erg blij mee dat ik voor de plu heb gekozen en niet voor een cape, is z'n gedoe, als ik de mannen zo zie, en je moet hulp hebben bij t over je rugzak hijsen. Nee plutje uit , plutje in , een stuk handiger. Halverwegen in een restaurant een cola gedronken, wat inkopen gedaan. Het begon heel hard te regenen, Rijk koos voor een korte route, we werden elkaar kwijt, toen wij met ons drieën in Saint-Pierre-de-Frugie aankwamen, regende het cats and dogs, en besloten we in een restaurant te gaan schuilen en af te wachten of er nog meer katten en honden uit de lucht zouden vallen. Rijk n app gestuurd waar we zaten, maar hij was al bijna aan de finish , en zou in de kerk op ons wachten, wij moesten nog een uur lopen en zaten nog in het restaurant aan een heerlijke warme choco. Maar na een dik uur in La Coquille te zijn aangekomen , zagen we direct het bord refuge staan, daar zou Rijk dus toch allang zijn, dachten wij. Nee, hij zat nog in de kerk, alleen Irene uit Utrecht van gisterenavond kwam uit de douche gelopen en sliep hier ook. Heb Rijk geappt dat we er waren, hij was tot t bot nat en koud, had zich in de kerk omgetrokken, was niet heel opgewekt, begrijpelijk natuurlijk. na een kopje thee en iets te zijn bijgekomen, zijn we met ons vieren gaan scrabble, ieder in zijn eigen taal. Tot Rijk een dadel nam en op de pit beet, tand gebroken, dubbel tegenslag, plus zijn telefoon was buiten werking door de regen, die lag nu in de rijst te drogen. De gastvrouw en man waren in de keuken in de weer voor een volgens mij, heerlijke maaltijd zometeen. Nu na de maaltijd, ja was idd heerlijk , een 7 gangen menu, echt helemaal top. En na de maaltijd werd het Ultrea lied gezongen, straks in Spanje na iedere maaltijd schijnt dit te gebeuren. Irene had deze song al maanden ingestudeerd en was blij deze eindelijk ten gehoren te brengen, ze vond het prachtig, nou ik iets minder,
Vindt het trouwens helemaal geen mooi lied. Heb een filmpje gemaakt voor Aquila hiervan, wordt uitgezonden in Brazilië . Weer kleine ruimte , maar nu met 5 personen, is nu al heet, hoop dat er een raam open mag. Later.