Dag 72 San Miniato - Gambassa terme 24 km

Om klokslag 06.00 uur stonden we buiten, bij café Bonaparte konden we al terecht voor een ontbijt, broodje ham kaas en cappuccino en we konden weer. Ik liet het groepje weten graag alleen te willen lopen, geen enkel probleem. Mijn Rome route is vanaf deze etappe gewijzigd, dit weet ik al langer en de geplandde afslag vanaf hier zou zijn Florence, doch deze route met 250 km meer op de teller dan dat ik nu ga doen vervalt dus, geen Florence en geen Franciscus route over Assisi. Ik loop dus vanaf hier gewoon door over de VF richting Rome wat nog iets meer dan 14 dagen zal zijn en geen 24. Het liep vandaag heerlijk, de rugzak zat goed, geen blaren zoals veel beginnende lopers zoals Paola, en de kilometers verstreken tamelijk snel, tot de bewoonde wereld zowat achter me lag en het dor en geel werd. Druk was het niet met wandelaars en verkeer niet, dus ik kon genieten, ook geen Italiaans gekwebbel om me heen, geregeld wat foto's nemen want het was adembenemend, toch met het zien van de foto's komt het er niet zo uit. Ik haalde wel eens een pelgrim in maar druk was het alles behalve onderweg. Langs de kant waren rode kruis kastjes opgehangen met evt benodigdheden voor eerste hulp, mocht er behoefte toe zijn. Ook hingen er geregeld A4tjes voor een taxi te bestellen denk meer voor de mensen die bevangen worden van de warmte, want warm, dat was het. Overal waar een beetje schaduw was zaten wel pelgrims, water was er sporadisch te krijgen, als er al iets te krijgen was, mocht je deze niet overslaan. Ergens stond een ijzeren kunstwerk, ROAD TO ROME. Bij een kerkhof ging ik even rusten, wat water bijvullen en bijtanken. Ergens hing een bord, Rome nog 312 km, dat schiet al op, toch ?  Veel druivengaarden en olijfbomen in deze streek. In het dorpje Gambassa Terme zouden we bij elkaar komen, ook dit dorpje lag weer op een heuvel, dus als laatste weer een flinke klim. Boven met Marco, Paola en Rose een terrasje gepakt, met een heerlijke lunch,  hier kwamen meer pelgrims boven, wij sliepen een km of 10 van de route en werden opgehaald door de eigenaresse als we er waren maar eerst onze motors bijvullen. Tussen 12 en 14 uur zitten in Italië altijd de mannelijke locals te borrelen en te kaarten, dit gaat vaak gepaard met groot spektakel, ik zei al tegen mijn gezelschap, als ze dit bij ons zo zouden doen wordt de politie gebeld voor openbare geluidsoverlast (grapje) dit is hier normaal, kijkt geen Italiaan van op, die wel opkijkt is geen Italiaan. We moesten wel lang wachten, we waren al om 12.30 uur binnen maar het werd wat later werd er gebeld. Dan nog maar een biertje. Uiteindelijk, 15.30 uur was ze er, Josephine en het duurde allemaal erg lang. Eerst 10 km rijden, het bleek een vakantie resort te zijn, ze moest nog alles klaar maken in het huis, bedden opmaken enz, enz, enz, ik werd ongeduldig het was inmiddels 16.00 uur deed mijn badpak aan en vertrok naar het zwembad, niet heel gezellig daar, geen ligbed vrij en de kinderen waren te luidruchtig, nou zijn ze dat bij mij al erg gauw. Ik hoorde dat ik een bed moest delen met Marco, nou die vlieger gaat niet op, dus er moest nog een bed komen, een hele consternatie nog, we werden er alle vier kriebelig van en zaten buiten op het muurtje te zuchten, en dan de hoofdprijs te durven vragen. Tenslotte; koken moeten jullie zelf, ik breng nog een pak pasta en weg was ze, de keuken was smerig, pannen niet schoon, koelkast vol beschimmeld eten. Er werd een luchtmatras voor Marco gebracht dit werd zijn bed en er kwam nog een pelgrim die 5 uur heeft moeten wachten op het plein, deze werd woest bij het zien van deze accommodatie, hem was een huisje beloofd voor hem alleen, de hel brak los en ieder ging aan het bellen, we wilde hier weg in dit smerige huisje maar nergens anders was plaats,  tot nog toe geen eten, en Josephine was ineens van de aardbodem verdwenen, telefonisch niet meer bereikbaar. Ik vond haar later weer, ze was gewoon te laat met alles, punt, het was 20.00 uur geweest en we hadden nog steeds niet gegeten. Wat ze niet wist was dat Marco en ik via de buren een aangrenzend pand hadden gescoord voor dezelfde prijs, schoon en met eten. Om een lang verhaal kort te houden, dit was me het middagje en avondje wel. Nu 22.00 uur en eindelijk rust vanaf 05.30 uur vanmorgen. Morgen weer een nieuwe dag.