Dag 65 Sivizzano - Berceto 25 km

Te ontbijten viel er vanmorgen niks, wat iedereen nog had werd uit de tassen gehaald en Andrea had nog wat sneetjes brood. Wel genoeg water mee, want het werd een zware dag. De franse familie was al op, Danielle ook maar Edith kroop terug haar bed in, ik zei tegen Danielle dat ik graag alleen zou vertrekken en dat vond ze geen enkel probleem, buon camino allemaal en het was 06.30 uur. Nog een foto van het café wat gisteren dicht was. Het begin was lekker maar hier kwam al gauw een einde aan, er moest geklommen worden en nog niet zo een beetje ook, ke-le-re wat doet dit al pijn op de vroege morgen maar het zou alleen nog maar erger worden, was bekend maar als er nou nooit een einde aan komt, na iedere bocht weer een klim en weer een en nog een. Gelukkig een kerkhof en zo te zien ben ik boven, komt er een vrouw, als je boven bent heb je koud bronwater, hoezo ben ik nog niet boven, ze lachte me vierkant uit.  Ik liep door en door en door, dorpje in, en hetzelfde dorpje uit, die bron heb ik nog niet gezien. Klimmen dat moest er gebeuren vandaag, hij was ook vermeld als héél erg difficult, challange. Dit stuk was 100 mt hoogteverschil op 3 km, Tirenzo was nog stijler en hierboven moest ik even rusten, ze hadden er rekening mee gehouden, er stonden wat picknicktafels, eenmaal bijgekomen zag ik pas hoe mooi het hierboven was, even wat foto's maken komt Danielle de berg op, alsof ze niet geleden had. Die mag van mij dan dus gewoon doorlopen, maar we bleven samen en niet vervelend, leuke Italiaanse vrouw uit Milaan. We begrepen elkaar zonder veel woorden gewoon van alles een beetje, handen en voeten gebruiken en, voila,  begrepen, hier kon Veronique nog wat van leren, hoe minder woorden hoe beter, geen onnodige lange zinnen. Deze was schooljuf en kon mij dat net als bij de kleuters prima uitleggen. Eindelijk in Cassio aangekomen werd het tijd voor een pauze bij een leuk café, trouwens een erg leuk dorpje hierboven op 800 mt. Wat me opvalt is dat er hier nog heel veel kleine fiat autootjes rondrijden hier boven, vooral de panda die bij ons toch allang is uitgestorven. We bleven samen lopen en het werd wéér heel zwaar, veel losse keien waar je heel voorzichtig moet zijn je ligt zo om of weer beneden. Ik zweet als een otter terwijl Danielle amper zweet maar ook geregeld voorover op haar stokken hangt dat het niet meer gaat. En het houdt maar niet op, niet teveel naar beneden want het moest weer terug naar boven, ik was af en toe zo moe, maar ik was niet de enige, ik heb haar al eens vooruit laten lopen maar ze viel ook weer terug, we begrijpen elkaar, is goed zo. Uiteindelijk uitgeput aangekomen in Berceto, weer een heel mooi bergdorp, op zoek naar het voormalig klooster bij de kerk. Hoe vaak slaap ik bij de kerk, gisteren, eergisteren ook. We kregen een kamer voor 4 en Edith zou hier ook komen, douche, wasje, en ik was weer bijna het vrouwtje, want o o o, wat heb ik het zwaar gehad, deze staat zeker in de top 5 van zwaarste dag, en dan gaan er nog een aantal van deze komen. Danielle loopt nog 4 dagen, denk dat het wel een maatje is voor die dagen.  De 25 km vertekend heel erg, soms was het 2 a 3 km per uur. Zat vanmiddag boven de 1000mt, en lig nu op bed op 900mt. De foto's zullen laten zien dat ik het allemaal niet voor niks heb gedaan, mooie maar hele zware dag geweest. Even het weer in de gaten houden want het ziet wat donker, en de was staat onder in de tuin. Om 18.30 uur was afgesproken om te gaan betalen voor verblijf, en dan zouden we doorlopen naar de super, een glas bier en ik lust wel wat, komt net Edith eraan lopen, of we op haar konden wachten, natuurlijk doen we dat. Het was nog een gezellige avond, maar wel koud, we zitten hier hoog, dus een trui is wel aanbevolen voor de avond. Lekkere wollen deken op bed. Morgen weer vroeg dag.