Dag 80 Acquapendente - Bolsena 24 km

Wat een heerlijke nacht, zo lekker geslapen en we konden vandaag zelfs weer eens vertrekken met ontbijt, toppy. Het vroege was eraf, het was al 06.00 uur en een zaklamp was niet meer nodig. Deze stad, niet heel bijzonder, uitlopend het onbekende weer tegenmoet, wat zal de dag ons vandaag weer brengen, het was maar 20 grd vanmorgen en vanmiddag zou het  ,,maar,,  32 grd worden, dus de echte warmte was uit de lucht. Na 2,5 uur was er een mogelijkheid tot een bakkie koffie. Hier bekeek ik mijn app-berichten en zag tot mijn schrik dat Stefaan een bericht had gestuurd met de mededeling dat Franz de benen had genomen, wellicht achter een konijn aan want het is een jachthond. Achter deze plaats, San Lorenzo, had hij Franz los gelaten en was te ver gegaan en voor nu helaas onvindbaar, of wij er naar uit wilde kijken op onze weg. Al zoekend en roepend, want wij waren er net zo mee begaan kwam er helaas geen hond op ons pad, wel een Italiaan die ik op de fiets tegenkwam en ik vroeg hem of hij een cane (hond) gezien had, nee, maar hij had wel een hondenlijn van een Belg gekregen dat als hij een hond zag, hij van hem was en moest bellen. Wij namen de lijn van hem over. Onze bestemming vandaag was Bolsena dat aan een groot meer lag van boven prachtig om te zien. Tot onze spijt kwamen we na 6 km aan ik Bolsena en dit zonder Franz, dit moest ik Stefaan helaas mededelen, hij was al een uur hier en of hij zou blijven, ik had geen idee. Deze stad vond ik prachtig, misschien wel de mooiste die ik gezien had met zijn steegjes en hoekjes en balkonnetjes. Met het tourisme viel het eigenlijk wel mee, boven stond al een statig kasteel toen we het stadje binnenliepen. Ik wist werkelijk niet waar ik moest kijken en foto's, hier moest ik eens mee halveren, het worden er zoveel. Na wat omwegen namen we plaats op een van de vele terrasjes beneden en op een van de vele pleintjes die dit dorpje rijk is, wachtend op Stefaan, Elisabeth en Jacco. Tot onze verbazing en totale verbijstering komt Franz langsgelopen. Dit ga je niet geloven, wat waren wij blij hem te zien, direct Stefaan gebeld, hij stond onder de douche maar kwam er direct aan. Hoe dan ?? Na zes km en precies op dit terras, ongelooflijk. Hij had honger en was moe, even de ruimte geven. We sliepen allemaal in een klooster vandaag bij de zusters en het was de vraag of hier een hond werd binnengelaten. We moesten met ons waargebeurde en wonderbaarlijke verhaal komen, anders zouden we geen enkele kans maken, en het hielp. Maar echt op zijn gemak was hij niet, hij mocht in de tuin maar zonder iemand deed hij zich toch niet content, even wennen dit allemaal. Ik bleef er een tijdje bij zodat Stefaan een dutje kon doen, maar helaas hij bleef onrustig tot de non kwam en hij misschien toch weg moest. We liepen later met ons drieën naar het meer en kwamen daar Stefaan en Franz weer tegen en nog steeds erg onrustig, wat heeft die hond de laatste tijd ook meegemaakt ?  We dronken wat, en gingen  ieder onze weg. Tot mijn verbijstering kom ik ze savonds weer tegen en het bleek een heel ander beest te zijn, zo rustig en ook later in de kloostertuin, ik kende hem niet meer terug, wat was er gebeurt, acceptatie ?  Met z'n 3en een heerlijke pizza gegeten. Stefaan is pianoleraar en laat er nu toevallig een piano in het klooster staan, wat een prachtige muziek hebben we nog te horen gekregen, geweldig, dit had ik niet achter deze sympathieke Belg gezocht. Jean-François was er ook nog, Elisabeth en Jacco waren klaar met hun voetreis en vertrokken naar huis. Onze grote vriend lag languit in de tuin te slapen.  Morgen weer een dag.