Dag 71 Altopascio - San Miniato 31 km

Wat een ontbijt vanmorgen, alles erop en eraan, yoghurt en zelfs een gekookt ei, nou dat werden er dus twee. Afscheid genomen van Liv want ze deed het ook vandaag weer rustig aan, as always. Maakt niet uit, het is haar weg en ze doet het op haar manier maar ze is duidelijk op mannenjacht. Wij vertrokken met 7 personen, het tempo lag hoog, allemaal nog vers van de pers, witte benen, klein rugzakje en die oude met 1800 km in de benen wordt niet gespaard. Maakt ook niet uit want het was een vreselijk spektakel de Italianen onder elkaar, dus ik bleef lekker een stuk achter en op afstand. Het was nu al klam weer en het zou lekker warm worden vandaag. Nu nog wat schaduw van groen en bomen dat gaat ook anders worden deze week. Duidelijk meer pelgrims op de route, ook veel bikers kwamen langsflitsen. Doet me een beetje denken aan de laatste 200 /  100 km voor Santiago,  toen werd het ook drukker en ook reserveren is vanaf nu een must, anders heb je pech en kom je er niet meer in, dit blijkt toch het hoogseizoen te zijn. In Galleno werd even een pauze ingelast, en de cola en water namen gretig aftrek in het café. Ik had voldoende ontbeten dus honger had ik voor nu even niet. De wandelroute liep over dorre paden wat dijken en bos. De volgende gelegenheid tot enige versnapering was in Fucecchio waar in de schaduw van een overkapping van de kerk zich een hele horde jonge pelgrims had genesteld. Hier werd door ons ook even uitgeblazen, toch ook even de schoenen uit, voeten schreeuwen om verse lucht. Een van ons groepje hield het voor gezien en bleef hier, de rest liep weer verder, de rivier de arno over waar niet heel veel stroming inzat. Net voor de flinke beklimming naar de eindbestemming in San Miniato, was het ineens op over sluiten en uit met Danielle en Luca, vanaf hier hielden ze er mee op, en namen de trein naar hun eigen bestemming, jammer maar helaas. Ik liep met Mario door want Rose en Paola waren achter gebleven ivm blaren na dag twee. De klim was behoorlijk, toch maar 200mt maar kort en stijl, er waren fietsers die hier niet tegenop kwamen. Boven op het terras zouden we wachten op de twee meiden en van hier ons hostel opzoeken, Mario zou ergens anders slapen. Klein kamertje met 3 stapelbedden, het ging nét. Zit ik buiten mijn voeten te verzorgen komen nog twee Italiaanse meiden aan, die vandaag 5 km gelopen hebben. Ze worden boven ons in bed geplaatst, zo benauwd en krap heb ik nog niet eerder gelegen, ke-le-re zeg. Alles gaat weer in het Italiaans, en ik vertrek later maar naar het plein de frisse lucht in, waar we met ons vieren om 20.00uur aten. Geen spannende dag en voor morgen gelukkig weer gereserveerd, met de twee meiden kan ik gelukkig Duits praten en zijn heel aardig.