Dag 47 La Coquille / Thiviers 19 km

Ik had vannacht oorpluggen ingedaan, helpt heel erg goed, iedereen zat al aan het ontbijt toen ik wakker werd, helemaal niks van gehoord dat er iemand op stond, goed teken. Na bij de bakker te zijn geweest vandaag een hele saaie route, we zouden door geen enkel dorp komen , en dat was niet gelogen. Erg drassige paden, maar t was maar 19 km vandaag, dus dat ging wel lukken. De lucht was soms behoorlijk donker, maar we kwamen er gelukkig goed van af vandaag. Irene was 1,5 uur eerder dan ons vertrokken , maar ze werd al gauw ingehaald, ze loopt zo verschrikkelijk langzaam, ik zou er van omvallen in mijn schoenen. In Thiviers aangekomen Abel geappt waar de gite was, daarom aan het begin van de stad even op Rijk gewacht hij liep maar een km achter mij. Samen zijn we naar het station gelopen waar Abel ons op zou wachten, Aquilla onze Brasiliaan had zich verlopen, en voorlopig onvindbaar. De Gite was goed maar klein. Toen Rijk en ik even in het centrum waren, kregen we toch nog de flinke regenbui die de hele dag al in de lucht ging, dan maar een lekker bakkie, later Abel en Aquilla weer bij ons gevoegd, er was niks te eten, alle keukens zijn rond deze tijd dicht, 14.00 uur , is toch niet te geloven. Dan maar een pizzapunt bij de bakker. Rijk nam de trein naar La Coquille om 16.00 uur om zijn tand te laten repareren, hoop dat het een beetje mee valt. Ik zit nu in een bar met de 2 andere om een adres voor morgen proberen te regelen. Inmiddels een uurtje later, yes , gelukt, dat is altijd weer fijn. Tijdens de terugweg naar de gite nog even een kledingzaak binnen gelopen, kon inmiddels misschien wel eens een andere t-shirt kopen, maar helaas, te oudbollig. Toen ik buiten kwam vielen er weer allemaal cats and dogs uit de lucht, noemt men inmiddels in ons groepje een stortbui. Zo zijn er steeds meer van die zinnen/ gezegdes/ waar alleen wij weet van hebben en er erg om pmoeten lachen, een buitenstaander zou het echt niet begrijpen, maar wij zouden hier over een jaar misschien nog om moeten lachen. Het dinner van onze gastvrouw was heerlijk, maar het (na) tafelen, duurde mij veel te lang, die Fransen blijven maar doorratelen, op een ogenblik ben ik het zat, ik was blij dat Aquila als eerste opstond, kon ik ook gaan, en heb haar vriendelijk bedankt voor de maaltijd. Potje, mens erger je niet !!!! Nee, dank je, niet voor mij. Later.