Dag 11 Ouren - Eisenbach 24 km

Helaas het prachtige verblijf weer verlaten, heb het heerlijk naar mijn zin gehad, het is weer tijd om te vertrekken. Eerst boven bij de kerk Bruno oppikken, hij zou vandaag het eerste stuk met me meelopen. Ouren is erg klein, ook hier is vorig jaar de laatste kleine supermarkt opgedoekt. Er blijft nergens niks meer over voor de GR5 lopers, enkel nog eten op campings. Ik had weer goede benen vandaag en het was prachtig langs de rivier de Our. Hier ga ik vandaag de hele dag langs lopen, veel dalen en stijgen, smalle paadjes, nog op veel plaatsen drassing van de afgelopen week.  Ik loop nu dus Luxemburg  binnen, mijn 3e land al, hierna nog maar 3 landen te gaan.  De markeringen zijn ook anders aangegeven, blauwe achtergrond met gele stip, was er al vrij snel aangewend. Ook loopt hier weer een route naar Santiago de Compostella. In het begin soms de Our oversteken, maar de rest van de dag lag hij steeds hoog en soms laag steeds links van me.  Op een heel smal paadje liep ik rakelings langs een reetje wat in het hoge gras lag, zo dicht dat ik zowat op zijn hoefje stond. Hij bleef gewoon liggen, Bruno liep enkele meters achter me, en ik zei hem snel zijn camera te pakken, ik was er voorbij en had de loopstokken in mijn hand, hier zou hij van schrikken. Helaas schoot hij rakelings langs en bleef beneden aan het talud, op 2 meter, staan en naar ons staren. Toch nog een foto van kunnen schieten. Heel bijzonder was dit.  We passeerde Tintesmüle waar we nog even met de tuinman spraken, hier was het vandaag dicht ivm een begrafenis. Bruno zou meelopen tot Kasselslay, dit was een hoog panorama punt en hier zouden we lunchen. Hier was het echt heel erg mooi, de beklimming was het meer dan waard geweest. Er stond hier een klein Mariabeeldje. Tijdens onze verdiende pause krijg ik een belletje uit Nederland, de moeders. Even haar dochter feliciteren op een hoge berg in Luxemburg.  Ja lezers, vandaag ben ik jarig, maar dit vieren ?????   Ik zou zeggen,  jullie zijn welkom op de camping vanavond. Ik trakteer natuurlijk, denk dat het rondje niet heel duur zal zijn, maar ik laat me verrassen. Bedankt voor al jullie felicitaties, erg leuk om te zien hoeveel mensen er dagelijks meelezen. Super. Na de lunch, we hadden toen al 14 km gelopen, liep Bruno weer dezelfde weg terug en ik de mijne richting mijn bestemming. Bruno had andere plannen en ik zou hem niet meer zien.  De route liep nog steeds heel kronkelig door de bossen, hoog boven de Our, dan weer liep ik er bijna in, werd smal, rechts hoge rotsen, links onder me de rivier.  Ik ben de hele middag geen mens meer tegen gekomen. Op het laatst moest ik nog langs een weg met auto's lopen, soms een stoep, hier werd aan gewerkt, dan weer gewoon op de weg, geen gevaarlijke situaties gehad, en het weer was prachtig, lekker briesje af en toe. Aangekomen in Untereisenbach lagen er twee campings naast elkaar, de 1e was een mawwww camping,  ik kijk even naar de volgende of die beter aan voelt,  en ik hoefde niet meer terug, deze was perfect. Eerst maar eens een lekkere bitburger op het terras, de uitbaters waren, Hollands/Duits. De aangewezen plaats was heel fraai, ruimte zat, met picknicktafel en dicht bij het terras voor al mijn gasten vanavond.  Ik kon hier vanavond nog lekker eten op het terras, maar mijn verjaardag heb ik met de vrouw des huizes moeten vieren, doch mijn pilsjes smaakte er niet minder om.