Dag 92 Sarria / Gonzar 29 km

3 juli 2017 - Gonzar, Spanje

Vanmorgen wakker geworden met 5 Koreanen op de zaal, dat gebeurt me niet iedere dag, ik zou bijna zeggen, gelukkig, ik versta er geen moer van. Het was tegen 06.30 uur en de heuvel met albergues en de jongeren was nog in diepe rust, vooral voorlopig zo houden, tot ik een eindje op gang ben. Het was heel rustig, ondanks dat we de 100 km krijgen, vandaag dus, ik haalde 4 mensen in en daarna niks meer gezien. Het was een lekkere helling om de morgen mee te beginnen, komen de kuiten lekker op gang. Het was niet interessant, beetje saai zelfs, allemaal niet very interesting. Maar na 2 uurtjes en een bakkie te hebben gehad, werd het heel mooi, de zon scheen nog steeds niet, beetje nevel trouwens, dus prachtig voor de lopen. Weer van die koeiestront wegen, ja verse flaaters, opletten dus. Voor mij, een gezonde boeren dochter met luchtwegen die wel wat gewent zijn qua geur, gaat dat nog wel, maar hier lopen dus veel stadse mensen, en wat te zeggen van die Koreanen, een aantal hebben al een monddoekje voor op de hele camino, dus dit kan voor hun misschien wel de bekende smog geur zijn. Ik vind de dorpjes heel leuk, deed me een beetje denken aan Ierland, met die hoge wanden aan de zijkant van de paadjes. Heb nog een tijdje mee gelopen met een oudere Engelsman, die mijn tempo best kon bijbenen, was een heel aardige man, hij zou lopen tot Castromajor. Klein beetje klimwerk tot bijna 700 mt, net voor Portomarin kon ik nog een variant kiezen, de historisch, leek me wel wat, en ik kreeg een hele fijne afdaling naar de stad, waar ik bij de brug weer op de route kwam die over de rivier de Rio Miño ging. Veel Santiago fietsers hier, de wandelaars daartegen viel me reuze mee. Ben even de stad in gelopen, via een lange trap met een poort naar de stad, mooi centrum, met Romeinse kerk San Nicolas, veel pelgrims zouden hier denk ik blijven slapen. Nog een poging gedaan om wat broodjes te scoren, nee- nada-noppes- alleen stokbrood en wit cassino waar je nog meer honger van krijgt, no gracias signorita, geen stokbrood meer. Dan doe maar een blikje cola voor de nodige suikers en loop ik door naar de volgende bestemming, op een paal bij de rivier zag ik nog een mooie roofvogel zitten, twee Spaanse dames die continue aan het praten waren met de nodige decibel moest ik zo snel mogelijk voorbij. Het was nog een km of 8 tot de volgende refugue, en t werd toch steeds heter de zon was er inmiddels al een tijdje door. Bij een weiland waar een boer zijn hooi bij elkaar aan het halen was, stonden veel pelgrims een foto te ,,proberen,, te maken van de roofvogels die hier aasden op muizen. Heb ik een paar weken geleden ook geprobeerd, half uurtje, geen foto, is veel te moeilijk. Dan loop ik lekker door, want de slaapplaatsen in het volgende dorp zijn niet overdreven. Ik had plek in een boeren dorp met de bekende reuk, en heel veel vliegen. Veel bekende gezichten weer, zal wel zo blijven tot Santiago, douche, wasje, even een lunch, spagetti . Hierna lekker op het gras liggen, ja geen gazon hoor, stug hooi, plaatsje even uit de zon. Dacht na een tijdje ik ga even een ommetje doen, niet dat er zoveel te ommen valt hier, maar dan ben ik even weg, want er hangt een onrustige sfeer. Uurtje weggeweest, aan de bar even mijn eerste biertje bestellen, voel een hand op mijn schouder, zonder om te kijken wist ik dat dit Rijk moest zijn, en ja hoor , hij kwam toevallig langs, keek even binnen wat voor albergue dit was, hij heeft de andere albergue in dit dorp gekozen, ja hoor, dit zou toch een Rijk - loze dag worden, maar nee hoor. Buiten samen wat biertjes gedronken, ik zat niet in mijn vel, veel te druk, ik was ook geen prettig gezelschap, bier smaakte niet, ik wil dit niet. Ik wil op een onbewoond eiland zitten. Maar dit was blijkbaar nog maar t begin, we zitten nu op de 100 km afstand en veel groepen, ja dat bleek, een hele groep scouts heeft hier gereserveerd, schreeuwende Spanjaarden, ik niet alleen hoor, er zaten meer ,,gewone,, pelgrims allemaal buiten, binnen niet te harden die decibellen. Ze hadden ook het hele restaurant gereserveerd zodat ik, en nog drie anderen later waren en niks meer kregen, ik heb om twee uur nog een spagetti gegeten, dus dacht wat later te gaan eten. Kreeg om 21.30 uur nog een boterham met omelet, beetje onbeschoft personeel, en het riool ging ook nog in de verstopping. Het is bijna 22.00 uur, moet dan naar bed, heb net mijn eten op. Weet nu even niet hoe dit verder moet. Kinderen rennen door het café, H.E.L.P. nog 4 dagen. Later.

Foto’s

6 Reacties

  1. Petra Verhees:
    3 juli 2017
    Kump good Bea. Neem anders in de volgende plaatsen een hostal, hoeft niet duur te zijn maar je hebt wel je rust. Na Santiago is het weer heel mooi en rustig onderweg. Maar sla Santiago niet over, het is er prachtig en veel te zien!
  2. Evelien de Groof:
    4 juli 2017
    Hey!! De laatste loodjes wegen.........!!
    Kom op, je komt vast weer uit het dipje een dan kan de genieter weer aan.
    Heel veel succes..
  3. Mam:
    4 juli 2017
    Bij de laatste km kom je nog probleempjes tegen maar daar kom je ook weer door.Verder gaat het je heel goed af. Nog veel succes en geniet nog van de laatste km .
  4. Jan van der Vight:
    4 juli 2017
    Kom Bea even de tanden erin en je bent in Santiago, knap dat je het binnen 100 dagen gaat halen, dat doen je er niet veel na kanjer.
    Zet um op Gr. Jan
  5. Jeanne Beumers:
    4 juli 2017
    Je bent er bijna. Knap hoor
  6. Maike:
    4 juli 2017
    Nog ff doorbijten tantetje! You can do it!!!! Xxx